Op de foto de tuintafel die ik voor de storm van 25juni 2004. maakte, u ziet een
beeld met een lichte extroverte uitstraling. Het naar buiten tonen van de materie die zeer vergankelijk is. Het beeld wat u nu aan treft in de tuin is van na de storm, het vergankelijke, van het gebruikte hout, was er veel eerder dan verwacht. Het uiteen vallen ,daar was wel na twee maanden tentoonstelling mee rekening gehouden ,maar niet een hevige najaarsstorm in het begin van de zomer
Het hout was gebroken en al had ik zelf de wil het te repareren, mijn handen konden geen weg vinden de twee delen waarin het beeld uit elkaar gevallen was te herstellen.. Door al kijkend en op mijn gemak van het ene op het andere bankje te gaan zitten, kwam er rust en een nieuw beeld. Het beeld wat er nu staat is een veel meer ingetogen van vorm . Wel blijf het de vergankelijkheid van de materie weergegeven.De schelpen staan voor de beweging van het water en de spiegel verbind deze met de lucht. Met het “breiwerk”proberen we als mens alles in de hand te houden. Zelf te vormen. Zelf te bepalen, “ echt handwerk’!
Vergeet het!
Zoals de storm beslist dat het beeld een snellere verandering moest onder gaan, zo zouden we ons meer moeten laten leiden door datgene wat op ons pad komt. Voel en neem er de tijd voor. Keer naar binnen en voel daar mee wat mijn tuintafel u verteld.
