Draadkunst in beweging
Het blauw van het draad volgt mijn hand en vraagt zich niet af wat het zal worden . Vol vertrouwen en overgave verdwijnt met regelmaat de draad in een gaatje om er op een ander onbekende plaats weer door heen te komen.
Blauw is de kleur van het water, van de luchten die ik zie. Het is het blauw van je ogen waar in ik ver weg kijk. Het is blauw waarin ik verder zwem,in al hetgeen wat blauw mij brengt.
De luchten laten me zweven en om armen mij. Het is een groot gevoel van vrijheidslievendheid wat me omringd. Het blauw geeft me vleugels en ik voel me dicht bij jou. Blauw is de kleur van mijn draad die ik door mijn vingers laat gaan, de draad die me leid omdat ik zelf me laat leiden, om de weg naar steeds een nieuw patroon te vinden en te laten ontstaan.
Het blauw is het water dat mij laat drijven, wat me verder voert, maar het is ook het water wat ik drink, wat me voed. Het water wast me van binnen en buiten.
Het voelt zo binnen als buiten,zo buiten als binnen.
